Zo slim mogelijk omgaan met je beschikbare capaciteit en tegelijkertijd zo goed mogelijk aansluiten bij de wensen van de gebruiker, dat was één van mijn belangrijkste drijfveren tijdens mijn studie Technische Bedrijfskunde. Toen ik na mijn afstuderen bij bureau HHM kwam werken, kwam dit goed van pas bij de ondersteuning van gemeenten bij de transitie Beschermd Wonen.

De transitie van Beschermd Wonen naar de gemeenten is gerealiseerd. Op basis van het verbeterde historische verdeelmodel van bureau HHM zijn voor 2015, 2016 en inmiddels ook voor 2017 de budgetten verdeeld. Hierdoor ontstaat er financiële rust en ruimte voor vernieuwing. In lijn met het doel van de Wmo en de toekomstvisie van de commissie Dannenberg betekent dit: herstel midden in de samenleving waar mogelijk en een integrale aanpak (met o.a. de Wmo en Jeugdwet). Deze vrijheid moeten we nu slim gebruiken. Het biedt ruimte voor innovatie en het anders omgaan met de beschikbare middelen. En we kunnen er met z’n allen ook niet omheen; de zorg moet goedkoper. En mijn stelling is dat dit zeker kan, ook bij Beschermd Wonen!

Beschermd Wonen zien we niet meer als een op zichzelf staande voorziening, maar maakt onderdeel uit van de gehele Wmo-keten. Het betreft namelijk niet enkel meer het wonen in een instelling, maar het gaat steeds meer om zelfstandige woonvormen in de wijk. Wij hebben enkele aandachtspunten gesignaleerd die bij veel gemeenten een bottleneck in deze keten veroorzaken. Het aanpakken van deze knelpunten stimuleert de doorstroom binnen en zeker ook buiten Beschermd Wonen. Wij denken daarom dat het van groot belang is om deze knelpunten te verkennen en hierover gezamenlijk afspraken te maken. Om u te helpen bij de ketenbenadering ontwikkelden we het schema Ketenaanpak Beschermd Wonen.
Om overzicht en focus te houden, selecteerden we de tien belangrijke aandachtspunten. De ambitie hierbij is het succesvol organiseren van doorstroom doormiddel van het maken van heldere afspraken op deze punten.

Voorbeelden zijn:

• Een toenemende instroom vanuit de klinische GGZ (GGZ-B) en gelijktijdig het stokken van de uitstroom (tekort aan woningvoorraad?). Hierdoor ontstaat een enorme druk op de Beschermd Wonen capaciteit. Door heldere afspraken te maken met bijvoorbeeld woningbouwcorporaties (en over de financiering van gefaseerde uitstroom), kan ook een soepele doorstroom vanuit de klinische GGZ plaatsvinden.
• De match tussen vraag (aantal cliënten, type ondersteuning) en aanbod (aantal locaties, per gemeente en per doelgroep). Vaak zien we dat de voorzieningen gecentreerd zijn in de grote steden. Hierdoor zijn cliënten uit de regio vaak gedwongen te verhuizen naar een locatie buiten de eigen sociale omgeving. Door beter inzicht in de behoefte en mogelijkheden van de cliënt, zijn gemeenten en zorgaanbieders samen in staat het aanbod zo slim en efficiënt mogelijk in te richten.
• Voorbereiden op uitstroom. Wanneer iemand voldoende zelfredzaam is, moet er de mogelijkheid zijn om zelfstandig te gaan wonen. Hiervoor is inzicht nodig in het beschikbare (en geschikte) woningaanbod. Daarnaast moeten afspraken worden gemaakt tussen de gemeente, zorgaanbieders en woningcorporaties. Wie staat garant bij huurachterstand? Welke toelatingseisen gelden? Bij wie kan de persoon terecht om even mee te denken?

Bureau HHM helpt u graag mee bij de transformatie en uitvoeren van deze aanpak. Neem voor meer informatie contact op met Laura Hofman: 06-51416277 of l.hofman@hhm.nl