Staatsecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) Paul Blokhuis wil de Wlz nu (nog) niet openstellen voor jeugdigen met ernstige psychische problematiek. Blokhuis stelt dat openstelling van de Wlz voor deze doelgroep nog te veel onzekerheden met zich meebrengt die nu niet op voorhand kunnen worden verminderd. In een kamerbrief schrijft hij: “Openstellen van de Wlz voor deze groep jeugdigen acht ik nu dan ook niet verantwoord.”

De staatsecretaris concludeert dit na een uitgebreide verkenning. Tijdens deze verkenning deed bureau HHM – in opdracht van VWS – onderzoek naar mogelijke gevolgen van de openstelling van de Wlz voor deze groep jeugdigen. Uit dit onderzoek bleek dat het erg moeilijk is om een goed beeld te krijgen van de omvang van de doelgroep en de uitvoerings- en financiële consequenties. De uitvoeringsconsequenties zitten voornamelijk in de indicatiestelling, contractering van aanbieders van jeugdhulp, levering en verantwoording van zorg.

Het besluit van de staatsecretaris betekent dat jeugdigen met ernstige psychische problematiek in de leeftijd tot 18 jaar aangewezen blijven op de hulp vanuit de Jeugdwet. Wat daarbij volgens de staatsecretaris centraal moet staan is dat de jeugdigen de hulp ontvangen die zij nodig hebben. Hij schrijft: “Het is ingevolge de Jeugdwet de taak en verantwoordelijkheid van gemeenten om hiervoor te zorgen. Dit geldt voor alle jeugdhulp, dus ook voor de zorg aan jeugdigen met ernstige psychische problemen.” Hij geeft aan dat hij ziet dat veel gemeenten hierin verbeteringen aanbrachten, maar ook dat er ruimte is voor verdere verbetering. “Het is noodzakelijk dat in gemeenten voldoende aandacht is voor zware problematiek bij de meest kwetsbare jongeren.”

Patrick Jansen, bureau HHM: “Dat laatste onderschrijven wij. Het gaat hierbij om complexe, specialistische zorg waarbij respondenten hebben aangegeven dat de kortdurende beschikkingen en de onzekerheid die hiermee gepaard gaat een ontwrichtende werking hebben op de jeugdigen en hun systeem. Met langer durende beschikkingen vanuit de Jeugdwet kan de gewenste rust en continuïteit worden gecreëerd. Maatwerk en deskundigheid zijn sleutelfactoren om deze jeugdigen goed te kunnen helpen. Tijdens ons onderzoek gaven experts aan dat er nu onvoldoende wordt samengewerkt tussen aanbieders met specifieke expertise voor jeugdigen met complexe problematiek en dat deskundigheid uit organisaties verdwijnt door personele wisselingen. Het is nu van nog groter belang dat gemeenten inzetten op regionale samenwerking als het gaat om deze specialistische zorg.”